Soestdijk

Sinds 2006 is het mogelijk om een rondleiding te volgen op paleis Soestdijk. Tegenwoordig is het paleis, dat al sinds 1971 eigendom is van de staat, op vrijdag, zaterdag en zondag te bezichtigen tot december 2016. Wat er daarna gebeurt is nog onzeker.

We hadden enthousiaste verhalen gehoord over een bezoek en aangezien het maar de vraag is hoe lang het nog mogelijk is het te bezichtigen namen wij deze week de kans waar.

Het is mogelijk om op eigen gelegenheid rond te lopen maar wij kozen ervoor om met een gids mee te gaan. Dit is een groot succes; de gids wist veel te vertellen over het paleis en zijn bewoners - met name over zijn favoriet Anna Paulowna.

Na het overlijden van prinses Juliana en prins Bernard in 2004 heeft de familie alle persoonlijke bezittingen weggehaald. Veel vertrekken staan leeg, alleen de de staatsievertrekken zijn nog in de oorspronkelijke staat. De rondleiding voert langs deze vertrekken en langs enkele privévertrekken.

Deze stoelen waren een cadeau voor koningin Emma. Zij was klein, en de stoelen waren te groot voor haar. Van een van de stoelen zijn daarom de poten ingekort.

De Russische tsarendochter Anna Paulowna, getrouwd met koning Willem II, was niet direct enthousiast over het paleis - heel naders dan wat ze in St Petersburg gewend was. Ze hield zich bezig met de herinrichting. Uit Italië werden Griekse vazen meegenomen. Emma liet deze, nadat er elektriciteit was aangelegd, doormidden zagen om er verlichting in aan te brengen. Kunst of kitch?

De privévertrekken werden opnieuw ingericht toen Juliana en Bernhard op Soestdijk gingen wonen. De inrichting was voor die tijd zeer modern. Veel veranderd is er daarna niet.

Na de rondleiding wandelen we door de tuin en we drinken wat in de Oranjerie.

Het witte boerderijtje; cadeau voor prinses Sophie, de dochter van Anna Paulowna en Willem II

Het chalet, een cadeau voor prinses Wilhelmina.

Wandelen op Tiengemeten

Voor uitstap nummer twee tijdens onze vrije week hebben we een wandelgids van de ANWB er bij gepakt. Daarin staat het eiland Tiengemeten en dat lijkt ons wel wat. De gids is gedateerd - wat in dit geval toch wel wat verschil maakt - maar met de site van Natuurmonumenten erbij kunnen we een mooi plan maken.
Het is de mooiste dag van de week, met veel zon, maar wel een koude wind. We rijden naar Niewendijk en nemen daar de veerboot naar het eiland. Het is ene kwestie van goed timen - de boot vaart slechts een keer per uur (op het hele uur). Onze timing was niet optimaal omdat Martin de reistijd had bepaald naar het eiland en niet naar het vertrekpunt van de boot. Wij waren er dus ruim op tijd.

De veerboot gezien vanaf Tiengemeten

Eenmaal op het eiland gaan we eerst een pannenkoek eten bij restaurant Hèlène. Zo kunnen we er even tegen. We beginnen dan aan de rode wandeling, naar de oostpunt.
Deze route loopt eerst over de weg en volgt dan een pad omzoomd door riet. Zo hier en daar is er een doorkijkje naar het water, maar een groot deel loopt langs een dijk die verboden terrein is.

Het pad langs de dijk

Ongeveer halverwege de route heb je een afslag naar de herberg die helemaal aan de oostpunt ligt. We zijn wel toe aan iets lekkers dus we besluiten nog de extra kilometer te lopen. De herberg ligt mooi, net als de naastgelegen natuurcamping. Na onze versterking lopen we op de terugweg nog even langs de kijkhut om vogels te spotten.

Uitzicht vanuit de vogelkijkhut

Wuivend riet

Op de terugweg lopen we langs en op de dijk aan de zuidkant van het eiland. We voelen de wandeling al aardig in onze benen maar besluiten toch nog de gele route mee te nemen. We zijn nu bij het vertrekpunt bij de boot, en lopen nu naar het westelijk deel. Eerst over de dijk, maar ook een groot deel onderlangs vanwege de koude wind bovenop de dijk. Als we af willen buigen zien we dat het pad geblokkeerd wordt door een kudde Schotse Hooglanders. Er wordt gewaarschuwd dat je niet door kuddes heen moet lopen - we besluiten daarom om maar dezelfde weg terug te lopen.
Voor de rest van de gele route en de blauwe route moeten we nog maar eens terugkomen.

Varen in de Biesbosch

Ik heb een weekje vrij. We hebben lang gedacht over wat we zouden kunnen doen, zo lang dat we te laat waren voor een reisje naar een exotische bestemming, en zodoende werden het dagjes uit. Met de goede weersvooruitzichten deze week geen probleem!
Dinsdag stond een boottochtje op de Biesbosch op het programma. Martin had wat voorbereiden werk gedaan en hij had het over een fluisterboot. Dat leek me wel wat; varen door het riet, zo hier en daar aanleggen en een wandeling maken. Maar het bleek dat Martin een rondvaart op een fluisterboot bedoelde. Zelf varen ging hem te ver - hij zag ons al verdwalen tussen alle kreken.
We rijden naar het museum waar we eerst nog een film bekijken. Het museum ziet er mooi uit, maar we hebben geen tijd om het helemaal te bekijken.

Het water is er erg ondiep, zo begrijpen we van de schipper, een vrijwilliger met een passie voor varen. "Als u overboord valt, ga dan niet om hulp roepen, maar ga staan."
Het is laag water als we uitvaren - het getijdenverschil is hier zo'n 30 cm - en dat betekent dat we niet overal kunnen komen, en dat er de mogelijkheid bestaat dat we de bodem raken.
We varen door kreken en over grote stukken open water. Het blijft jammer genoeg bewolkt maar het is wel droog en de temperatuur is aangenaam.

Dak van het museum

Wandelpad op de Pannenkoek -  het buitenmuseum

Eendenkooi

Zo is het een feest om naar kantoor te fietsen!