Koffiezetapparaat

Verandering is goed. Het houdt je scherp. Ook bewegen is goed, en als je beweging en variatie combineert zul je helemaal lang fit blijven, zowel geestelijk als lichamelijk. Dus we fietsen en wandelen veel, en proberen regelmatig nieuwe routes uit. Vooral Martin is daar goed in. Die slaat nogal eens onbekende wegen in, waarvan ik meestal roep dat ze nergens toe leiden. Vaak blijkt dat ook het geval.
Toch sluipt er ook veel sleur in ons leven; de verdeling van de huishoudelijke taken, de dagelijkse sollicitatieactiviteiten, studio sport op zondag en het kopje koffie 's morgens en na het avondeten. En die koffie wordt al jaren op dezelfde manier gezet; nieuwigheden als Senseo's en espresso-apparaten zijn aan ons voorbijgegaan. Te duur, te veel ruimte, niet nodig, etc.
Totdat er op een dag een kleine ramp gebeurt; halverwege het zetten houdt het koffiezetapparaat er mee op. Er wordt water opgezet en het laatste deel wordt met de hand opgeschonken. Wat nog niet meevalt met een filter met druppelstop; als je niet het palletje van het filter indrukt loopt het water niet door. Uitermate handig als je het nog volle filter opzij draait en geen lekkage wilt, maar niet handig als je zelf water opschenkt. Op deze manier koffiezetten houden we dan ook niet lang vol. Wat nu? Iets nieuws? Hoe goed ook voor onze hersenen; we houden het toch weer bij het oude vertrouwde en kopen een vrijwel identiek apparaat. Het enige nieuwe is de beveiliging: na 40 minuten schakelt het apparaat automatisch uit. Niet gek want nu hoef je niet meer halverwege terug te rijden als je je op weg naar Frankrijk afvraagt of je de koffie niet aan hebt laten staan.
Wel geven we de nieuwe machine een andere plek op het aanrecht; toen de oude weg was leek het aanrecht veel mooier, dus die kant houden we nu vrij. En die nieuwe plek is elke dag toch weer een beetje wennen; zo zie je dat je veel op de automatische piloot doet, mindfulness is bij ons nog ver te zoeken.
Na een paar keer koffiezetten met het nieuwe apparaat hebben we ook het nadeel van de automatische uitschakeling ontdekt: je moet niet te lang wachten met je tweede kopje, anders is het apparaat al uit en de koffie koud. Ook dit is een kleine revolutie in ons leven en ook een stap naar meer bewustzijn; koffie zetten en meteen inschenken, in plaats van eerst weer andere dingen doen.
Het oude apparaat hebben we ingeleverd bij ons afvalbedrijf. Omdat de garage uitgemest is moesten we daar toch naar toe, de timing kon niet beter. Bij de bak van huishoudelijk afval stond al een koffiezetapparaat: van hetzelfde merk als die van ons.

Wat een ruimte op het aanrecht!

Moestuintjes

De meeste AH-zaadjes zijn opgekomen. Een paar niet; de aubergine vertikt het, en ook de tijm laat zich niet zien. Jammer, vooral de kruiden leken mij handig. De zaadjes die wel opgekomen zijn ontwikkelen zich heel divers; de selderij en peterselie zijn op z'n zachts gezegd nogal voorzichtig, maar de radijsjes en de broccoli zijn niet te stuiten. Ik vraag me af of de broccoli voldoende ruimte heeft, misschien moet die in de volle grond. net als de wortels, die het ook naar hun zin hebben.

Vandaag een radijsje gegeten, dat gaf veel voldoening!

Jammer dat we zo weinig ruimte in de tuin hebben, dit is toch wel iets dat navolging verdient. Alleen heb je met een moestuin eigenlijk geen tijd om op vakantie te gaan.

Nacht van de vluchteling

Marijke liep de afgelopen nacht mee in de nacht van de vluchteling. Een wandeling van Rotterdam (Ersmusbrug) naar Den Haag (Humanity House), 40 km lang. De wandelaars vertrokken om 12 uur 's nachts. Vanmorgen hoorden we op de radio dat er om half acht al mensen bij de finish waren aangekomen. Marijke whats-appte op dat moment dat ze in Rijswijk was.
We hebben haar iets na negenen opgewacht bij het Humanity House waar we veel fitte maar ook minder fitte deelnemers zagen aankomen. Na een broodje bij de finish met de tram naar huis, waar het laatste stukje lopen niet meeviel, vooral vanwege de zere voeten. Nu, een geweldige prestatie!

Zevenblad

Er zijn van die dingen die je alsmaar uitstelt terwijl dat helemaal niet verstandig is. Zoals het verwijderen van zevenblad uit de tuin.
Vandaag had ik geen goed excuus om er niet aan te beginnen hoewel het wel later werd dan gepland omdat Petra een kopje thee kwam drinken. Het was zo warm in de tuin dat Petra zich ontdeed van meerdere lagen kleding - Martin kreeg de opdracht niet te kijken - en toch nog in de schaduw ging zitten.
Na de thee moest het er toch echt van komen. Gelukkig was de grond erg los, dus het lukte vrij aardig om ook de wortels te verwijderen. Het ging zo goed dat ik er zelfs aardigheid aan begon te krijgen totdat ik opeens aan een worm bleek te trekken in plaats van aan een wortel.

 Bovenstaand een schoon stuk. Hieronder is te zien dat ik er nog lang niet ben ....

 

Tijd voor zevenbladsla, of zevenbladpesto, of zevenbladstamppot, of gestoofd zevenblad, of ......

Zuid Limburg

Vorige week hebben we bij (neef) Willem en Ine in Zuid Limburg gelogeerd. Daar keken we naar uit want Ine kan heerlijke koekjes bakken (kijk maar eens hier) en lekkere dingen maken met de kruiden uit eigen tuin zoals daslookpesto. (Dat hebben wij ook in de tuin, dus binnenkort hebben wij ook daslookpesto!) En het was natuurlijk ook leuk om eens iets van Limburg te zien en heel gezellig om met z'n vieren uitstapjes te maken.

We bezochten onder andere de Voerstreek waar we bij Voeren een leuke wandeling maakten, eerst door de bedding van een beek, later door een open stuk, en langs een aantal dorpjes.

De dag erna gingen we naar Maastricht. Op weg er naartoe bekeken we de sequoia bij de buitenplaats Vaeshartelt. We liepen ook een stuk door de mooie tuin waar allerlei grappige dingen te zien waren zoals draken en zwevende balken.

 

In Maastricht dronken we koffie in een oude brandweerkazerne; een ontzettend leuke ruimte met een jaren-60 hoek, en boven ruimte voor bedrijfjes, heel toepasselijk De Brandweer genaamd.