Sneeuw!

Toch nog vrij onverwacht nog sneeuw dit jaar. Veel viel er bij ons niet en wat er viel was in eerste instantie een miezerige, natte sneeuw, die niet bleef liggen. Maar van zaterdag op zondag kwam er blijkbaar nog iets bij. Zondag was het schitterend weer en het zag er zo hier en daar best wel wit uit. De straat bij ons was schoon maar toen we gingen fietsen bleek toch dat dat niet overal meeviel. De natte sneeuw van de vorige dag was opgevroren en vooral de hard geworden sporen maakten het fietsen zo hier en daar bijna onmogelijk. We hadden bedacht om naar de Horsten te gaan en ondanks de gladde wegen was het was goed dat we dat op de fiets deden want we zagen meerdere auto's vergeefs naar een parkeerplaats zoeken.

Het bleef de hele dag vriezen en uit de zon was het behoorlijk fris. Maar wat was het prachtig! Het was dan ook erg druk, zelfs voor een zondag.

Dagje Amsterdam

Martin had gisteren een borrel in Amsterdam. Een goede aanleiding om eens naar het Rijksmuseum te gaan. We liepen er van Centraal naar toe, met wat toeristische routes en winkelbezoekjes onderweg.

 Bij boekhandel Scheltema verbazen we ons over de schrijfwijze van etages.

We hebben niet veel tijd in het Rijksmuseum, maar met een museumjaarkaart is ook een kort bezoek aantrekkelijk. We gaan onder meer naar de Nachtwacht - waar het lang niet zo druk is als we gevreesd hadden. Heel leuk om de kleine kopie te zien waarop nog de later weggesneden delen te zien zijn. Toch bijzonder hoe nonchalant men vroeger met kunstwerken omging. Past het niet in deze zaal? O, dan snijden we er wel een stuk af. En die lappen gooien we gewoon weg!
We bezoeken ook een deel van de fototentoonstelling en genieten op weg naar de uitgang van de prachtig bewegende lampen.

Er wordt volop geschaatst bij de ijsbaan op het plein. Een foto door de foto:

Als Martin is uitgeborreld proberen we wat verlichte objecten van de Illuminade te vinden, de tentoonstelling van lichtkunstobjecten. We zien er - wegens trek en vermoeide voeten - maar een paar, maar eigenlijk zouden we nog eens moeten gaan om alles te zien.

Ook de bruggen en huizen zijn prachtig, maar wel lastig om op de foto te zetten zonder statief.

We eten bij een Mexicaan, en pakken dan de metro naar het station. De trein vertrekt niet op het geplande tijdstip. We worden keurig op de hoogte gehouden van de reden van de vertraging; er is geen machinist. Deze wordt gezocht. Na 10 minuten horen we dat de machinist gevonden is en dat hij over 5 minuten aanwezig zal zijn.

Bezuinigingen in de zorg

Gisteren stond er een verhaal in de krant over licht dementerenden die vanuit een verpleeghuis naar een eigen woning verhuisden. Door mensen meer regie over hun eigen leven te geven verbetert hun toestand aanmerkelijk. En zonder 24-uurszorg kan er behoorlijk bespaard worden op de zorgkosten.

Klinkt mooi. Er werd een dame geïnterviewd die heel gelukkig was met de nieuwe situatie.
Maar als je goed nadenkt is het toch wel een beetje een vreemd bericht. Als deze licht dementerenden zelfstandig kunnen wonen, waarom zaten ze dan in een verpleeghuis? Met 24 uur per dag zorg? Is die zorg nu helemaal niet meer nodig? Kunnen ze nu opeens hun eigen boodschappen doen en hun eigen eten koken? Er is nog wel een paar uur per dag hulp aanwezig en ze hebben de mogelijkheid om via een bel hulp in te roepen, maar weten ze dat nog? De dame uit het interview werd meerdere keren blij om te zien dat er een balkon bij de kamer hoorde.

Het is niet alleen bezuiniging; de woningen kosten geld. Maar dat is blijkbaar een ander potje dan het potje waar de dagelijkse zorg uit betaald wordt.
Het bevestigt wel weer het beeld dat veel zorginstellingen voldoende financiële reserves hebben.