Om 8.30 uur zaten we in de trein naar Zuthpen. Elizabeth en Roel vertrokken een kwartier later vanuit het noorden. Helaas had E. een paar dag daarvoor haar enkel verzwikt. Lopen zat er niet in, maar op de fiets was het wel te doen, dus in Zutphen werd een fiets gehuurd. Het weer was prachtig, dus we begonnen in Zutphen met een kop koffie op een terrasje.
Om een uur of 11 was het dan eindelijk zo ver. Rugzak om, fototoestel in de hand en lopen maar. Eerst over de brug, en verder langs de linker oever. Over dijkjes, weilanden en langs gemalen.
De eerste en enige horecagelegenheid op de route naar Deventer was de Kribbe; op 13 km vanaf Zutphen. Daarvoor hadden we echter al een bankje gevonden om de meegebrachte boterhammen op te eten. Hier genoten we van het uitzicht op slot Nijenbeek, waar we later nog langs zouden lopen. Een prachtige ruïne, met een verhaal; in de 14e eeuw werd hertog Reinoud lll in het kasteel gevangen gezet door zijn jongere broer Eduard. Reinoud kreeg zo goed te eten dat de deur van de cel op een gegeven moment niet meer op slot hoefde; hij paste er toch niet meer door. Toen hij uiteindelijk vrijgelaten werd moest de muur opengebroken worden.
Ook wij lustten wel iets; bij de Kribbe ging - ondanks de eerdere boterhammen - een lekker broodje er goed in. Het weer was nog steeds prachtig, we konden op het terras zitten. Nog 6 km te gaan nu. En dat lukte.
 |
| Nijenbeek vanaf ons bankje |
 |
| Slot Nijenbeek |
Bij Deventer gingen we met het pontje naar de overkant en op weg naar ons hotel. En daarna hadden we nog energie genoeg om ons door Martin door Deventer te laten leiden, met een kijkje bij het oudste stenen huis van Nederland. Na een heerlijke Koerdische maaltijd was het echter wel mooi geweest en doken we ons bed in.
De volgende dag vertrokken we na een prima ontbijt in het hotel voor het tweede deel van de wandeling, naar Olst. Nu aan de oostkant van de IJssel. Het was weer een prachtige route, met veel afwisseling - bos, weiland, landweggetjes - , mooie landhuizen en een stuk geschiedenis in de vorm van de IJssellinie.
Onze eerste stop was al vrij snel; bij nieuw Rande. Een prachtig huis waar vroeger - volgens expert Martin - de familie Ankersmit woonde. We dronken er een kopje koffie, en toen nog één, vanwege het heerlijke stukje boterkoek wat er bij geserveerd werd.
Toen weer verder, een pad door het landgoed, dan langs weilanden en bomen, tot we bij kasteel De Haere aankwamen. Een mooie stop voor weer een pauze, nu met een stuk notentaart.
Op het laatste stuk - we waren de IJssel al een tijdje kwijt - weer bos, en daarna een landweggetje met resten van de IJssellinie.
