Mist, werk en nog een blogger

Het fietsen naar kantoor bevalt erg goed. Ik verbeter regelmatig mijn record (nu 30 minuten), vooral als ik de wind mee heb. Gelukkig was het ook prima fietsweer, hoewel wel koud, zeker met de mist begin vorige week.

De zon staat nu elke dag lager, nog even en ik vertrek in het donker.

Afgelopen woensdag viel op kantoor de internetverbinding uit. Na een uur vergeefs wachten uiteindelijk wat eerder naar huis. Donderdag vol goede moed weer naar kantoor gefietst maar helaas, nog steeds geen verbinding, dus na een uur weer terug gefietst. Zo blijf je fit! Gelukkig bleek dat we ook thuis in kunnen loggen, en aangezien vrijdag er nog steeds niemand het probleem opgelost had kon ik mij vrijdag de fietstocht besparen en de hele dag thuis werken.
Voor Martin even wennen, die geniet van zijn recent ontdekte vrijheid, en daar past geen thuiswerkende echtgenote bij. Hij is enthousiast bezig met zijn nieuwe site. Ik heb daarvoor een opzet gemaakt. De opmaak zal nog wel veranderd worden, maar hij kan er mee aan de gang. Het is een site met een aantal vaste pagina's - die nog voor een deel gevuld moeten worden - en een bloggedeelte. Het bloggen gaat zeer voortvarend, bijna elke dag een nieuwe blog.
Voor de liefhebbers: www.martinvanneck.nl.

Rottemeren

Marijke is twee jaar geleden lid geworden van Skadi, de studentenroeivereniging in Rotterdam. De belangijste drijfveer was de gezelligheid; een roeivereniging is eigenlijk net een gewone studentenvereniging, alleen wordt er soms ook geroeid. Dat deed Marijke ook zo nu en dan, maar niet heel fanatiek.
Aan het begin van dit studiejaar zette ze echter geheel onbedoeld een goede tijd neer op de ergometer en zo is het gekomen dat ze nu 5 dagen per week aan het trainen is.
Vandaag roeide ze een wedstrijd op de Willem Alexanderbaan. Een blik op googlemaps leerde ons dat het ongeveer 20 km fietsen was. En het was mooi weer, dus halverwege de ochtend vertrokken wij richting Rottemeren. Eerst door Zoetermeer - wat een leuk centrum heeft - en toen een stukje langs de A12.

De Willem Alexanderbaan is een tamelijk onaantrekkelijk stuk water, vlak naar de Rottemeren. Er lagen al de nodige boten te wachten op de start. Het duurde nogal voordat er begonnen werd, arme roeiers, het zal erg koud geweest zijn op het water.

wachten

De acht van Marijke nam het op tegen een paar skiffen. Deze mochten eerder beginnen. Het was grappig om te zien hoe de boten bij de start vastgehouden werden.

Op de fiets waren ze amper bij te houden, hoewel op het laatst het tempo wat lager was. Na de finish konden we ze nog even op de foto zetten.

Na de wedstrijd fietsten wij verder, over de mooie ophaalbrug en weer naar het noorden. Het was in de zon zo lekker dat we onderweg op een terrasje konden lunchen.