Open Monumentendag

Een tijd terug werd in het blad Beleef Zuid-Holland geschreven over de buitenplaats Berbice in Voorschoten. Een leuk verhaal, over de laatste bewoonster, mejuffrouw Begeer (ja, van Van Kempen en Begeer), die een tamelijk wild leven leidde totdat ze bij een skiongeluk haar been op drie plaatsen brak. Het kostte meer dan twee jaar voor ze weer kon lopen. Ze bracht toen haar tijd door op het landgoed en raakte daar zeer aan verknocht. Toen er planen bleken te zijn dat er een weg over het landgoed aangelegd zou worden heeft ze zich daar met hand en tand tegen verzet. Om de aanleg lastiger te maken legde ze een rozentuin aan. Mejuffrouw Begeer overleed in 2009 en ligt nu begraven op het landgoed. Als de weg er komt, dan over mijn lijk, zal ze gedacht hebben. In elk geval betekent het dat er vanwege de grafrechten nog tien jaar gewacht moet worden voor haar graf verwijderd kan worden.
Tijdens de Open Monumentdagen werd de tuin opengesteld voor het publiek, Het huis wordt gerenoveerd en kon niet van binnen worden bekeken, maar het was erg leuk om de tuinen te bekijken. De rozentuinen worden weer in oude glorie hersteld. Met eerst een bed vol Afrikaantjes, en dan het jaar erop de rozen er in.

In de tuin staan meerdere muren; die werden gebruikt om er leibomen neer te zetten'het fruit kon door de warmte van de muur beter rijpen. Op het moment wordt gewerkt aan het opknappen van een muur.
Naast het landgoed bevindt zich de oude zilverfabriek van Van Kempen en Begeer. Nu zit er een kantoor. Een klein deel was te bezichtigen. Een fraai pand, maar helaas was er van de oude fabriek niets te zien.

Op weg naar Voorschoten zien we opeens ook nog een gemaal dat opengesteld is; normaal gesproken nauwlijks zichtbaar vanaf het fietspad, en ook onbereikbaar, gelegen tussen het spoor en het water, maar nu was er een brug gelegd. Het gemaal is recentelijk opgeknapt en ziet er prachtig uit. Aan de buitenkant heeft iemand echter enthousiast de muur met graffiti versierd.

Zondag bezochten we kasteel Duivenvoorde. Een prachtig kasteel, met een inrichting die nog helemaal origineel is dankzij het feit dat het kasteel altijd in dezelfde handen is gebleven. Er is een mooie collectie boeken, en veel porselein. De mangelkamer op zolder is prachtig met de originele plavuizen en de latten waarn de lakens opgehangen werden om te drogen.

Werk

Ik ben inmiddels al een week aan het werk. Dat is natuurlijk wennen, maar eigenlijk is het wel heel gemakkelijk om weer in het werkritme te komen. Nu heb ik het geluk dat Martin 's morgens het ontbijt klaarmaakt, en vaak ook 's avonds kookt. Heerlijk!
Qua vervoer is het even zoeken. Op de fiets blijkt het goed te doen, maar met het OV ook. Dat is dus elke dag even naar buiten om te zien of het fietsweer is; met alle buien de laatste tijd moet je net het juiste moment grijpen. Gisteren moest al na 10 minuten fietsen de regenjas aan, maar tegen de tijd dat ik mij er in geworsteld had was het alweer droog.

De dreigende luchten zijn wel prachtig! En ook heerlijk om niet door de stad te fietsen, maar door het platteland. Vanmorgen een aalscholver op een lantaarnpaal gespot - gelukkig eens iets anders dan die eeuwige meeuwen - en verder is het genieten van het hoge water, de molens, en de dahlia's bij de boerderijen. Wel uitkijken voor de naaktslakken op het fietspad. :-(
Leerzaam ook, zo blijkt dat kalveren kunnen zwemmen. Deze boer had blijkbaar meer dan genoeg van alle bezorgde stadsmensen!

Weekendje Groningen

De tijd vliegt. Dat merk je dagelijks, maar vooral als er een uitnodiging voor een 35-jarig huwelijksfeest in je mailbox ligt terwijl het huwelijk zelf nog maar zo kort geleden lijkt.
Het huwelijk was in Groningen en na wat omzwervingen is het bruidspaar weer terug in Groningen dus het feest is ook daar.
Martin en ik boeken een nacht in het Martini-hotel en gaan met de trein, lekker relaxed, krantje erbij, boekje mee. Nu, voor de krant en het boek hebben we voldoende tijd gehad; we hebben ruim 2 uur vertraging.
Het feest begint om 5 uur, dat halen we gelukkig nog wel. Ik zie veel oude vrienden en vriendinnen, we krijgen lekker hapjes en drankjes, en een optreden van een strijkkwartet en zangkoor. Erg geslaagd allemaal!

Zondag een heerlijk ontbijt met veel keuze. Het hotel is oud, en ziet er beneden prachtig uit. Boven is het wat minder, de kamer is klein, maar de bedden zijn goed.

 

Op weg naar het station brengen we een bezoek aan het Groninger Museum. We wilden naar de Werkman-tentoonstelling maar bleven lang hangen bij Song Dong, prachtige werken waaronder foto's en video's.

Song Dong kalligafeerde met water op een steen: het belangrijkste was het kalligraferen, niet een blijvend resultaat. 

In het museum staan stenen opgesteld; iedereen kan hier zelf kalligrafern, of zoals Martin, gewoon zijn naam schrijven op een steen.

Met het toenemend ruimtegebrek werden de vroegere binnenplaatsen gebruikt om woningen in te bouwe, totdat alleen het allerbinnenste overbleef; de boom. Song Wong laat zien dat ook hier nog een woning omheen gebouwd kan worden. De boom groeit door een bed.

Er blijft maar weinig tijd over voor Werkman, maar wat we zien is erg mooi; zijn kleuren en gestileerde vormen zijn prachtig.