Marianne's Blog: Posbank, Doesburg en Loenen

We waren de afgelopen week een paar dagen in het oosten. Het was niet helemaal de beste periode, net tussen twee zonnige weken in, maar het was gelukkig grotendeels droog.

Woensdag reden we naar Ellecom, waar we twee nachten in Hotel Avegoor zaten. Maar eerst reden we naar het bezoekerscentrum in Rheden om daar in het nationaal park de Veluwezoom een route te lopen die Martin in een boekje van Natuurmonumenten had gevonden. We moesten daarvoor de gele paaltjes volgen. Bij het bezoekerscentrum bleek dat er allerlei kleuren paaltjes waren maar geen geel. Tot zover de voorbereiding. Met behulp van een kaart zagen we dat onze route overeenkwam met een deel van de bruine en paarse route.

We begonnen met de lus naar Beekhuizen. Met het idee om bij nr 34 naar de paarse route door te steken. Helaas waren we dat bij nr 34 even vergeten dus we liepen door tot 42. Daar kwam de omgeving ons wel erg bekend voor. Toch maar even de foto van de kaart er bij gepakt. Ja, helaas, we moesten weer terug. Daarna ging het zonder fouten naar het paviljoen oor een kop warme soep.

De brem staat al in bloei

Na de soep werd de lucht wel erg donker. Het laatste stuk terug naar het bezoekerscentrum legden we daarom in een snel tempo af. Gelukkig bleef het droog. Pas toen we in de auto zaten begon het even te hagelen.

Donderdag hadden we een familiedag in Doesburg. Maar eerst gingen we met de auto naar het paviljoen. deze keer om een wandeling ten noorden daarvan te doen. Doel was de Carolinahoeve. Deze hadden we al eens op de fiets bezocht, maar die route loopt anders dan de wandelroutes.

Het was mooi weer maar nog koud.

Het had gevroren

We volgden de rode route

Ergens in het bos zagen we een wild zwijn. Hij liep zo snel dat we hem niet op de foto konden krijgen

In dit deel van het park heeft stadhouder Willem II een pad aan laten leggen, de Koningslaan. De rode route volgt dit pad tussen de rijen beuken door.

Het Koningspad eindigt vlak voor de Carolinahoeve. Hier dronken we een kopje koffie.

Oei, betreden op eigen risico. Durven we dit aan? Ja, vooruit maar.

De route terug liep weer grotendeels door een bos. Wij waren daar niet de enigen. Er werd al gewaarschuwd voor de Hooglandkoeien en inderdaad; op een gegeven moment werd ons pad versperd door een groepje runderen. Wat nu? Er omheen dan maar.

Daarna naar Doesburg voor een lekkere en gezellige lunch. En toen naar het mosterdmuseum om allerlei mosterd en azijn in te slaan.

Op vrijdag reden we naar Loenen, waar Martin de klompenroute had uitgezocht. Dit bleek een rondje om Loenen te zijn. Leuk, maar niet zo afwisselend en mooi als de eerdere wandelingen. Wel met een aantal hoogtepunten: zoals het huis waar de familie Von Trapp in 1938/39 had gewoond. En de hoogste waterval van Nederland.

De route voerde over de Loenense enk; een gemeenschappelijk stuk land dat door het bewerken en bemesten in de loop der tijd steeds hoger is komen te liggen.