Dagje Amsterdam

 Vorige week hebben we met Elizabeth en Roel gewandeld in Amsterdam. Een route met veel parken, vanaf het Leidseplein. Een heel andere kant van Amsterdam dan we normaal zien. E. had een beschrijving en wist ons ook op allerlei interessante weetjes te vertellen.

Onderweg kwamen we onder andere langs het voormalige Wilhelmina Gasthuis, de Foodhallen, het Erasmus Park, het Rembrandtpark en uiteindelijk het Vondelpark. Erg geslaagd was de koffie met wat lekker bij Le French Café aan de Admiraal de Ruijterweg.

 

Ook de lunch bij Gent aan de Schinkel was erg geslaagd. Het was iets te koud om buiten te zitten, maar we vonden binnen gelukkig een plek voor ons vieren. 

Op de terugweg naar het station konden we nog genieten van de bekendere plaatjes van Amsterdam.

 

Posbank, Doesburg en Loenen

 We waren de afgelopen week een paar dagen in het oosten. Het was niet helemaal de beste periode, net tussen twee zonnige weken in, maar het was gelukkig grotendeels droog.

Woensdag reden we naar Ellecom, waar we twee nachten in Hotel Avegoor zaten. Maar eerst reden we naar het bezoekerscentrum in Rheden om daar in het nationaal park de Veluwezoom een route te lopen die Martin in een boekje van Natuurmonumenten had gevonden. We moesten daarvoor de gele paaltjes volgen. Bij het bezoekerscentrum bleek dat er allerlei kleuren paaltjes waren maar geen geel. Tot zover de voorbereiding. Met behulp van een kaart zagen we dat onze route overeenkwam met een deel van de bruine en paarse route. 

We begonnen met de lus naar Beekhuizen. Met het idee om bij nr 34 naar de paarse route door te steken. Helaas waren we dat bij nr 34 even vergeten dus we liepen door tot 42. Daar kwam de omgeving ons wel erg bekend voor. Toch maar even de foto van de kaart er bij gepakt. Ja, helaas, we moesten weer terug. Daarna ging het zonder fouten naar het paviljoen oor een kop warme soep.

De brem staat al in bloei

Na de soep werd de lucht wel erg donker. Het laatste stuk terug naar het bezoekerscentrum legden we daarom in een snel tempo af. Gelukkig bleef het droog. Pas toen we in de auto zaten begon het even te hagelen.

Donderdag hadden we een familiedag in Doesburg. Maar eerst gingen we met de auto naar het paviljoen. deze keer om een wandeling ten noorden daarvan te doen. Doel was de Carolinahoeve. Deze hadden we al eens op de fiets bezocht, maar die route loopt anders dan de wandelroutes.

Het was mooi weer maar nog koud.

Het had gevroren

We volgden de rode route

Ergens in het bos zagen we een wild zwijn. Hij liep zo snel dat we hem niet op de foto konden krijgen

In dit deel van het park heeft stadhouder Willem II een pad aan laten leggen, de Koningslaan. De rode route volgt dit pad tussen de rijen beuken door.

 

Het Koningspad eindigt vlak voor de Carolinahoeve. Hier dronken we een kopje koffie.

Oei, betreden op eigen risico. Durven we dit aan? Ja, vooruit maar.

De route terug liep weer grotendeels door een bos. Wij waren daar niet de enigen. Er werd al gewaarschuwd voor de Hooglandkoeien en inderdaad; op een gegeven moment werd ons pad versperd door een groepje runderen. Wat nu? Er omheen dan maar. 

Daarna naar Doesburg voor een lekkere en gezellige lunch. En toen naar het mosterdmuseum om allerlei mosterd en azijn in te slaan.

Op vrijdag reden we naar Loenen, waar Martin de klompenroute had uitgezocht. Dit bleek een rondje om Loenen te zijn. Leuk, maar niet zo afwisselend en mooi als de eerdere wandelingen. Wel met een aantal hoogtepunten: zoals het huis waar de familie Von Trapp in 1938/39 had gewoond. En de hoogste waterval van Nederland.

De route voerde over de Loenense enk; een gemeenschappelijk stuk land dat door het bewerken en bemesten in de loop der tijd steeds hoger is komen te liggen. 

Er ligt nog een heel dun laagje ijs

Het huis waar de Von Trapps hebben gewoond

Het staat te koop; voor 1,45 mln.

 

Lepelaars

We hoorden op de radio dat er een kolonie lepelaars nestelde vlak bij de IKEA in Delft. Leuk voor een fietstochtje dus wij fietsten vanmiddag naar Delft. We hadden wel wat moeite om het te vinden - we verwachtten enorme aantallen vogelaars met camera's met grote lenzen - maar uiteindelijk zagen we ze. Ze bleken goed te zien te zijn vanaf het fietspad, daarbij geholpen door wat recent snoeiwerk. Ze zaten nog wel hinderlijk verstopt achter de nodige takken maar we konden ze alle twaalf zien.

NS Wandeling Delft Campus - Schiedam

Het was prachtig wandelweer maandag. We hadden eindeloos zitten zoeken naar een leuke en vooral niet al te lange wandeling (want we hadden al een tijdje niet meer veel gelopen). De NS-wandeling door de Kennermerduinen stond al een tijd op de wensenlijst, maar het is er nog steeds erg nat waardoor veel paden zijn afgesloten. Bovendien is het broedseizoen net begonnen waardoor er nog meer paden afgesloten zijn. Het valt niet mee voor de wandelaars. 

Maar goed, bij de NS-wandelingen vonden we ook de route van station Delft-Campus naar Schiedam (of naar Rotterdam voor de enthousiastelingen). Niet te lang, en niet te ver weg, dus wij togen maandagochtend naar Delft. Het begin ging nogal moeizaam vanwege een uitgevallen tram, maar uiteindelijk waren we toch bij station Delft Campus. Daar ging het ook niet vlot. De route was niet bewegwijzerd (terwijl die rood/witte bordjes juist het fijne zijn van de NS-wandelingen) dus we liepen met hulp van de beschrijving. Ondanks - of misschien wel dankzij - die beschrijving liepen we bij het station de verkeerde kant op. Gek hoe dan veel aanwijzingen toch blijken te kloppen; bij knooppunt 67 naar link (check), steek een drukke verkeersweg over (check), over de brug rechts (check). Maar na een tijdje sloeg de twijfel toe want we hadden zo langzamerhand bij de Schie moeten zijn. Dus we maakten toch maar rechtsomkeert. Aan de andere kant van het station bleken de aanwijzingen beter te passen; de drukke weg was een stuk drukker. Hij had ook een naam; waarom die naam niet vermelden in de routebeschrijving?

En nu?

We kwamen nu bij de Schie. Daar was net een fiets uitgevist.

Die had zo te zien een tijd in het water gelegen

Drakentanden die de Duitsers bouwden om de geallieerde tanks tegen te houden

Na een stuk langs de Vliet slingerde de route door het Abtswoudse Bos, een wat parkachtige omgeving. Met gelukkig veel picknicktafels. Deze NS-wandeling is geen route waar je horecagelegenheden tegenkomt dus goed dat we koffie en brood meegenomen hadden.

Voorbij dit bos werd het wat landelijker en kregen we meteen natte voeten.

Martin nam de aanwijzingen uit de routebeschrijving erg letterlijk op.

"Via een overstapje het hek passeren en rechtsaf, fietspad op."

Vlak voor Schiedam misten we weer wat bordjes maar uiteindelijk bereikten we via Kethel - met een indrukwekkende kerk - het centrum van Schiedam.

De route loopt nog door tot aan Rotterdam, maar wij namen in Schiedam de tram en metro naar huis.