zondag 29 december 2024

Van Abcoude naar Weesp

 Er moest flink gewandeld worden, als voorbereiding op de wintersport, maar het weer zat niet echt mee de laatste weken, of eigenlijk maanden. Vorige week een korte wandeling gemaakt, rondom het Noord AA in Zoetermeer, en behoorlijk natgeregend. De bedoeling toen was de NS-wandeling van Abcoude naar Weesp, met 14 km een mooie afstand. Maar in de regen vonden we dat geen goed idee. Gisteren leek het echter eindelijk eens wat droger, hoewel wel grijs en mistig. We waagden het erop en vertrokken vroeg met de trein naar Abcoude.

En ja, het was grijs, maar dat had ook wel iets. En het was droog. Het water stond hoog overal. En wil je knotwilgen zien, dan is dit dé wandeling daarvoor.



Liniedijk bij Abcoude


Vanaf het station loop je een stukje naar het zuiden en dan verlaat je het dorp en loop je slingerend langs de Gein naar het westen. Je komt langs Fort Nigtevecht en dan loop je over een grote fiets/wandelbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal naar het dorp Nigtevecht. 

We hadden de wandeling in het weekend gepland omdat alleen dan de horeca in Fort Nigtevecht geopend is. Voor de zekerheid hadden we wel een thermoskan koffie meegenomen, maar gelukkig was het café inderdaad open en was er ook heerlijke taart.

Het fort wordt gebruikt als vergaderlocatie en als toonzaal voor vintage-meubelen. 

.


 




Na de welverdiende taart liepen we verder, over de brug, naar het dorp Nigtevecht. Het is een aardig, maar erg uitgestorven dorp. 



Na Nigtevecht loopt de route langs de Vecht. De grote huizen aan de Vecht waar in de NS-beschrijving sprake van was hebben we niet gezien, op één uitzondering na, kasteel Zwaanwijck. Dit is wel een zeer fraai en groot exemplaar, met een prachtige theekoepel.



We vervolgden de weg totdat Martin toevallig links in het weiland andere wandelaars zag. Het bleek dat we bij een boerderij naar links moesten, over een pad door het weiland.

Al snel sloeg de twijfel toe; is dit pad te doen? Het is een pad met vertrapt gras en vooral modder. Maar ach, we hadden niet voor niets onze wandelschoenen aan dus we gingen ervoor. Het was soms wel wat zoeken naar droge(re) stukken, maar het was te doen. Halverwege kwam ons een oudere man tegemoet. Hij woont in Nigtevecht vertelde hij, en verderop zijn er zoveel plassen dat je je voeten niet droog houdt. We besloten door te lopen, de schoenen waren inmiddels toch al behoorlijk nat. 


Op sommige stukken konden we de schoenen nauwelijks uit de modder trekken. Ook het gras bleek verraderlijk. 



Volgens de Strava van Martin hadden we in totaal 19 km gelopen, 3 meer dan volgens de NS-site. Ik vermoed dat het heen en weer lopen op dit pad, op zoek naar droge stukken, deels dat verschil kan verklaren. Maar goed, we hebben het gered het zonder vast te komen zitten of uit te glijden of in de sloot terecht te komen. 

Eenmaal op de weg bleken we al bijna in Weesp te zijn. We maakten hier nog wat extra meters om Weesp te bekijken - waarbij we beloond werden met een heel voorzichtig zonnetje  - en liepen vervolgens naar het station voor de terugreis.








zondag 3 november 2024

Kijfhoek en Bierlap

 Het zijn bijzondere namen, Kijfhoek en Bierlap; twee gebieden die onderdeel zijn van de duinen bij Meijendel bij Wassenaar. Er lopen nu Konikpaarden en Gallowayrunderen maar in de 19e eeuw werden de gebieden bewoond en was er landbouw. Voor meer informatie zie bijvoorbeeld hier (vanaf pagina 45).

We zijn lid van het Zuid-Hollands Landschap en hoeven daarom maar 1 euro pp te betalen voor een kaartje (normaal is het 2 euro, ook nog wel te doen). Het is een prachtige zonnige zondag vandaag en er worden dan ook veel rondjes gereden door auto's op zoek naar een parkeerplaats. Gelukkig zijn wij op de fiets.

Eenmaal voorbij het toegangshek hebben we het gebied bijna voor ons alleen. Alleen op het laatst komen we wat vaker andere wandelaars tegen.

We lopen in totaal 6 km; niet heel veel, maar we klimmen en dalen behoorlijk. Bovendien lopen we grotendeels door zand, dus echt gemakkelijk loopt het niet. We zoeken een beetje de randen op van het gebied. De paden worden gemarkeerd door groene paaltjes. Zo nu en dan is er een paaltje met een nummer, en dat correspondeert met de nummers op onze kaart. Toch blijft het wel lastig om te zien waar we precies zijn.

Op de groene paaltjes letten

en zo nu en dan eens omhoog kijken.


Scheveningen





Ook hier hoog water

Buitenaardse paddenstoelen

De reden voor een andere route

We stuiten opeens op een groepje runderen. Ze liggen niet op het pad, maar we besluiten toch maar om de route iets aan te passen. Vervolgens zien we ze links van ons liggen.


Gelukkig laten ze ons met rust. Het gevaar zit hem echter niet in de dieren zelf maar in hun uitwerpselen; ze blijken dezelfde paden te volgen als wij, en daar komt Martin op een vervelende manier achter.


donderdag 24 oktober 2024

Utrechtse Heuvelrug

 Vandaag zijn we klaar voor het grotere werk en wel de NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug (zie hier) Die is zo'n 15 km. Ervaring leert dat het bij ons wel wat langer zal worden; we willen nog wel eens bedoeld of onbedoeld wat alternatieve routes meepakken.

We zijn om half 11 in Driebergen-Zeist waar we nog even snel een koffie drinken. De mist is al opgetrokken maar de zon staat laag en dat levert mooie plaatjes op in de bossen.




Op een gegeven moment wijzen de NS-bordjes zowel naar links als naar rechts; linksaf doe je een extra rondje langs een oud theehuis. Vooruit, die nemen we ook even mee.



Het is een prachtige wandeling, met niet alleen bossen maar ook wat heidevelden en vennetjes. We zien ook een schaapskudde. Op de hei staat een groepje mensen met kijkers of telelenzen bovenop een duin; wolvenspotters? Wij zien er geen.



Het is erg nat overal, in het bos staan de paden soms over de hele breedte onder water. Goed weer voor de paddenstoelen.

 

De spinnenwebben lijken wel Halloweenversieringen.


Vlak voor Austerlitz eten we een boterham; de geplande horecagelegenheid is net iets te ver weg. Maar eenmaal in Austerlitz gaan er op een terras nog wel een soepje en een flammkuchen in.

Dan weer verder richting Maarn. Ook hier zijn de paddenstoelen de grond uitgeschoten, zelfs midden op de heide.






Om half 4 zijn we bij het station in Maarn, met ruim 16 km op de teller. Slechts iets meer dan de officiële afstand.