Heide in Den Haag - 2

 Op Radio West hoorden we dat de heide bij Solleveld weer in bloei stond. Vorig jaar ontdekten we dit stukje Den Haag voor het eerst (dat vergde wel wat zoekwerk, zie hier). Toen was een deel afgesloten; goed moment dus om nogmaals een bezoek te brengen aan dit bijzondere stukje duinen.

Het zou warm worden, zo'n 30 graden, dus we vertrokken vroeg. Dat is bij ons na de koffie, een uur of 10 was het. De bijna 15 km er naar toe fietsen was goed te doen. We vonden de ingang van het gebied nu in één keer. Kaarten hadden we al online gekocht. Er worden niet veel wandelaars toegelaten om de impact van de bezoekers niet te groot te maken. Of die tickets echt nodig zijn, is de vraag; we kwamen tijdens de 5 km lange wandeling niemand tegen.

De heide was al meteen bij de ingang volop aanwezig.

Daar waar we vorig jaar alleen maar naar links konden was nu ook het pad naar rechts weer open. Naar rechts dus. Hier geen heide meer, maar een duingebied, met veel waterputten (het gebied is van Dunea, er wordt hier water gewonnen).

Een paadje naar links bleek naar een meertje te lopen, met een kijkhut ervoor. We zagen vooral veel aalscholvers; in hun nesten en zich uitspetterend op het water.

We liepen afwisselend door een open stuk duin en tussen de bomen door. En soms een stuk duin met een boom.

In het bosgedeelte zagen we opeens een stel geiten dat de schaduw opgezocht had.

Na een kleine 5 km kwamen we weer bij de splitsing aan en liepen we weer tussen de heide door.

Hortus Leiden

 Vorige week bezocht ik de hortus in Leiden, samen met een oud-collega. We waren net een paar dagen te laat om de Sumatraanse reuzenaronskelk in bloei te zien; wat er over was was troosteloze bloem.

Maar gelukkig was het voor heel veel andere planten een goede tijd om in de kassen en buiten rond te lopen.

 

Strandbeesten

 Ik ben al een hele tijd fan van de strandbeesten van Theo Jansen (en van Theo Jansen zelf). De afgelopen jaren heb ik de nodige beesten op foto's en video gezien, en drie jaar geleden stond er een aantal tentoongesteld in het Kunstmuseum in Den Haag.

Gisteren vertelde ik de jongste dochter erover, en ik googelde op wat foto's om haar de kusntwerken te laten zien. Toen zag ik heel toevallig op Home - Strandbeest dat er vandaag een "Beach Session" zou zijn:

Wij trotseerden dus de harde wind en fietsten naar het naaktstrand (Martin hoefde helemaal niet overgehaald te worden om mee te gaan). Er waren de nodige toeschouwers, maar er was nog genoeg ruimte voor de beesten. Er stonden er drie, grote beesten van pvc-buizen en zeildoek. De grootste werd een stuk tegen de wind in getrokken, en daar werden de zeilen gehesen. Er moest nog iets bijgesteld worden maar toen kwam het beest langzaam in beweging. Geweldig om te zien!

Eerst een stuk tegen de wind in lopen

De zeilen kunnen gehesen worden

En lopen maar

Voor een filmpje van het wandelende beest zie hier. (Er moeten duizenden foto's en filmpjes gemaakt zijn!)

Als het beest terug is bij het startpunt lopen we naar een andere constructie. Theo Jansen vertelt dat deze constructie boven op een ander beest moet komen; als er geen wind is, gaat dit deel de wind leveren (hoewel Theo Jansen natuurkunde heeft gestudeerd heb ik toch wat moeite met zijn theorie over de opgeslagen wind).

Uitleg over de wind in de buizen

Bij het volgende beest vertelt de kunstenaar dat deze zich - net als een zeilboot - ook tegen de wind in kan voortbewegen; dat is wel handig, want anders moet je altijd het beest weer op sleeptouw nemen.

Deze kan laveren

Het derde beest mag ook een stukje lopen; met een stoel er achteraan.

Blauwe Kamer

 De weersverwachting voor vrijdag is goed, de dagen erna wordt het warmer, dus we besluiten om vrijdag een lange wandeling te doen, met wat hoogtemeters (ter voorbereiding op de Dolomieten 😉).

Het is een NS-wandeling (zie hier). We gaan met de trein naar Rhenen en volgen vanaf daar de beschrijving. Eerst over de brug over de Neder-Rijn - wat niet echt fijn lopen is - en dan via wat gekronkel - tweemaal onder de brug door - naar het oosten. Het is een vlak stuk. zo door de uiterwaarden, maar het loopt fijn en het is heel rustig.

Gelukkig staat er een paaltje; het pad rechts is nauwelijks te zien

Een stukje terug voor we rechtsaf gaan, evenwijdig aan de rivier.

De kerktoren van Rhenen is vrijwel de hele wandeling te zien

Aan de overkant zien we al wat ons straks te wachten staat; de Grebbeberg. We zien ook overblijfselen van een wat hogere waterstand.

 

De route loopt voor een deel langs de Limes, dus er zijn wat Romeinse overblijfselen te zien - hoewel dit niet authentiek zal zijn.

Romeinse wachttoren

Na ruim 5 kilometer komen we bij het pontje dat ons naar de overkant zal brengen. Maar eerst lunchen; het terras van 't Veerhuis ziet er zeer aanlokkelijk uit. 

Na de lunch varen we naar de overkant. Daar begint vrijwel direct aan de linkerkant het pad door de Blauwe Kamer. Het landschap is hier totaal anders dan op het eerste deel van de route. Iets golvend, met verspreid staande bomen. 

'T Veerhuis vanaf de Blauwe Kamer

Er is een brug naar een eilandje met een vogelkijkhut. We denken aalscholvers en lepelaars te zien. En veel ganzen en eenden. Verderop staan de restanten van een steenfabriek. Dat levert mooie plaatjes op.

 

 

Na de Blauwe Kamer lopen we verder richting Rhenen. We komen langs de Grebbedijk en daar zien we de eilandjes met de vogels van de andere kant. Nog een stuk verder naar het westen en dan lopen we naar de Grebbeberg. Het is fijn om wat schaduw te hebben want het is warm inmiddels. De hoogte valt mee, maar ongemerkt zijn we toch behoorlijk wat gestegen; op een gegeven moment moeten we via een trap omlaag; 200 treden zijn het.

Boven is een uitzichtpunt waar we weer de Blauwe Kamer herkennen. En 't Veerhuis.

Het laatste stuk lopen we langs de Neder-Rijn, naar de brug waar we begonnen.

We hebben de route goed kunnen volgens, dus weinig extra kilometers. In totaal was het 16,4 km, iets meer dan gepland vanwege het uitstapje naar de vogelkijkhut.